Un paréntesis

I


Intento imaginarme todo esto sin el...

No aguanto mas de un segundo con esa idea .
Comienzo a llorar.
DOLOR.
Un dolor fuerte que te quita la respiracion, que te mata por dentro, un dolor del que solo quieres escapar, pero no lo consigues...
No puedes hacer nada, no está en tus manos. Solo es cosa del destino, un bromista macabra del que me he hecho amiga con el paso del tiempo, aunque aun no soporte la idea de que no puedo ir por delante.
Nunca le puedes ganar.
Aunque a veces te deja elegir...
Este no es el caso.
Salga cara, salga cruz:
YO PIERDO

2 comentarios:

  1. Mira a moeda da foto cando alcanza a súa altura máxima. Está de canto. Non se debe de perder a esperanza de que chegue así ao chan, e se o fai olvidaraste de caras de de cruces.

    ResponderEliminar
  2. Bo consello, pero, como me esperaba, o destino xo Bo consello, pero, como me esperaba, o destino xogou e eu perdín... Aínda que non rematou o xogo e teño a esperanza de que a próxima vez, como ti dis, saia de canto.

    ResponderEliminar