Soidade

             

Absurdo compañeiro de viaxe,

Que queres sacar de min?

Ti es o rei, eu só un paxe...

Maldito día en que te coñecín.

Nunca escampará esta chuvia

Nunca acadarei a fin

De sorrir e estar sorrindo

Sen estar pensando en ti.

Cando digo “Non te quero”

Non é que estea a mentir

Mais se non te quero preto

Por que sempre volvo a ti?

A vida é un puzzle...

...pero que pasa cando o puzzle se rompe e se perden as pezas?

Todos nos sentimos rotos algunha vez, perdidos entre unha multitude de xente que consideramos descoñecida.

Vagamos sen rumbo fixo, desorientados, agardando un golpe de sorte, unha chamada do destino que nos afaste da nosa apática rutina.

Algo que nos axude a comprender o significado da felicidade, o noso designio na vida:

Unha idea, un propósito, unha persoa...

A nosa peza dun puzzle incompleto.