Levo inmersa en irrealidades infinitas
dende a eternidade dos teus ollos verdes.
Confusa entre espellos e espellismos,
entre quimeras e mentiras que parecen ser verdade.
Ando buscando a saída do labirinto,
a resposta das miñas preguntas.
Agardo no refuxio dos teus brazos,
das túas cálidas palabras,
ata que chegue o día
no que consiga contar as estrelas.
Me ha arropado el calor sabor nostalgia de tus textos por eso creo que yo también voy a quedarme en este sitio.
ResponderEliminarMoitas gracias :)
EliminarHermoso, el texto me encanto, es lindisimo.
ResponderEliminarUn besazo cielo May R Ayamonte
Gracias :D
Eliminar