Levo inmersa en irrealidades infinitas 
dende a eternidade dos teus ollos verdes.





Confusa entre espellos e espellismos,
entre quimeras e mentiras que parecen ser verdade.



Ando buscando a saída do labirinto,
a resposta das miñas preguntas.

Agardo no refuxio dos teus brazos,
das túas cálidas palabras,
ata que chegue o día
no que consiga contar as estrelas.

4 comentarios: